Jan Dams

Ik heet Jan, noem mijzelf beeldend kunstenaar. Blijft de vraag wat ik dan doe en ben. Ik doe wat er op dat moment nodig is en ben dus veranderlijk. Binnen de culturele sector heb ik gewerkt in het theater, de beeldende kunst/ ontwerp, als maker, technicus, tentoonstellingsmaker, producent en organisator.

De autonome beeldende kunst heeft altijd voorop gestaan. Vorm geven aan hoe ik mijzelf verhoud tot het leven, de dood, en de liefde. Telkens nieuwe vormen van mezelf uitvindend, mijzelf onderzoekend in mijn leven en de geschiedenis.

Lange tijd was ik er van overtuigd tijd voor mezelf alleen in de werkplaats als beeldend kunstenaar nodig te hebben om te overleven in een overweldigende buitenwereld. Tot ik er als jonge vader achter kwam, eindelijk viel het kwartje, dat ik het moest omdraaien. Dat ik de onbevangen-  en onbevreesdheid, het genieten van wat ik nog niet wist, het verlangen naar de ontdekking moest meenemen naar buiten.  Dat beeldend kunstenaar geen 'doen' maar 'één zijn' behelst.

Hoe mooi dat ik op DOE040 vakdocent zonder vak mag zijn. Ik heb geen vaste plek. Ik opereer ergens tussen het fietsatelier, theater, werkplaats, laboratorium, atelier, en boerderij. Reagerend op de vraag en genietend van de ontmoeting. Onbevangen als een peuter, argwanend als een puber en invoelend als een ouder.